Waardevol – en dit geval ook letterlijk – vol waarden – was onze dodenherdenking. Extra waardevol wat mij betreft omadt we die met elkaar als Fellows meemaakten. Voorafgaand aan de herdenking nam Carola ons mee in wat voor haar die vrijheid en het werken in een militaire uitzending betekent. Dat was een infrukwekkend verhaal. De dodenherdenking zelf was een mooie sobere plechtigheid, vol respect en waardigheid. In de Flevopost staat een mooie reportage. Zo’n bijeenkomst zet me eigenlijk altijd wel aan het denken. We staan wat mij betreft stil bij iedereen die door geweld, machtsmisbruik en misschien wel het ergste vooroordelen en willekeur het leven gelaten heeft. En natuurlijk gedenken we daarnaast de helden van weleer, onze bevrijders – die zonder eigenbelang ver weg vochten voor iets wat niet hun vrijheid was. Dat is om stil van te worden. Maar nog beter zou het zijn als we na en naast die 2 minuten stilte ons vooral laten horen. Ik vraag met dan altijd af, wat laat ik lopen, omdat dat gemakkelijker is. Wanneer kijk ik bewust de andere kant op. Want dat overkomt ons allemaal nu en dan. Dat koop je niet af met 2 minuten stilte – hoe waardevol dan ook.
De volgende dag brachten de lopers van AV-spirit samen met onze Marokkaanse loopgroep het bevrijdingsvuur binnen. De saamhorigheid – na zo’n nacht samen lopen – is hartverwarmend. Tijdens het ontbijt waren de grappen over en weer – en het respect over en weer – niet van de lucht. dat geeft de burger moed. het kan, als we het willen en nog meer als we het doen. Vrijheid bestaat bij de gratie van die kleine dingen die we zelf en samen kunnen doen. Een betere boodschap is er voor Rotarians nauwelijks denkbaar.