Volgens de Volkskrant is de Lente losgebarsten. En inderdaad, na wat aarzelingen volgde het weer zijn eigen voorspellingen op, zondag was het Lente. Je zult maar – en dat geluk had ik – je maandelijkse middagje vrijwilligers (gids)werk op de Bataviawerf in de zon door mogen brengen. En dat mocht ik. Als je dan onderweg naar de werf door de Bataviahaven komt en daar ineens de pakjesboot ziet liggen, inclusief Pieten en Goedheiligman, dan raak je toch ietwat in de war. Zon, Spanje, pakjesboot…… Het zou mij niets verbazen als onze Bataviahaven weer eens decor voor een mooie nationale film is. Mooie Lelystadpromotie (denk ik…)
Maar goed, Lente dus. U kent de uitdrukking, een nieuwe Lente, een nieuw…… Maar soms is het goed om een oud geluid nog eens in herinnering te roepen. Michel wees me op publicaties over Rotaryclubs die worstelen met de vraag of Rotary een bemiddelende rol moet spelen in het maatschappelijke debat over botsende culturen. Dat is natuurlijk best een onderwerp. Want over tal van onderwerpen – zie ook mijn vorige Column – kun je met de beste bedoelingen in het verkeerde gesprek terecht komen. Maar ik herhaal graag zijn citaat: “Rotary is in feite een ijzersterke formule om mensen met elkaar in gesprek te brengen. Op de keeper beschouwd is Rotary het grootste, wereldwijde ontmoetingskader op niet-religieuze en niet-politieke grondslag. Rotary kan echter geen rol spelen tussen botsende culturen zonder over de hieruit voortvloeiende problemen te spreken. Willen we zo’n rol spelen, dan zullen we de discussie over problemen in onze samenleving niet langer angstvallig uit de weg kunnen gaan. Het taboe, dat tot de dag van vandaag binnen de Rotary rust op het bespreken van politieke en religieuze zaken, staat in wezen haaks op het bereiken van de eigen doelstellingen. Binnen een club kan een zinnig debat alleen worden verwacht tussen personen, die afkomstig zijn uit groepen met elk een verschillende culturele achtergrond of levensbeschouwing. Personen die op basis van een individuele verantwoordelijkheid de eigen groepswaarheid durven te relativeren en oog hebben voor andermans rechten en bestaansmogelijkheden. Het betekent aanvaard worden, niet persé als gelijke, maar wel als gelijkwaardig, ook al heeft men andere opvattingen of een andere levensbeschouwing. Daarbij hoort het scheppen van een informele en niet-bedreigende omgeving waarin de leden zich veilig voelen om te communiceren.
Een ware evenwichtskunst tussen vriendschap en openheid zal nodig zijn en dat is zeker géén eenvoudige opgave. Als clubbijeenkomsten in deze zin worden aangepast, zal Rotary bij uitstek geschikt zijn om religieuze en culturele tegenstellingen te overbruggen. Er wordt gepleit voor een Rotary, die uitdrukkelijk geen eigen meningen, standpunten heeft en bijgevolg dus ook geen normatieve of voorbeeldfunctie kan hebben. Een Rotary die zich profileert als een veilige ontmoetingsplaats voor maatschappelijk actieve personen van diverse pluimage, met als belangrijkste activiteit het vormgeven aan een doorlopend maatschappelijk debat,
ervoor wakend zich daarbij niet als religieuze, politieke of normenbepalende organisatie op te werpen. We moeten af van het idee dat, door over politiek te praten, Rotary een politieke organisatie zou worden. Dat is nadrukkelijk niet het geval, want Rotary heeft immers geen eigen standpunten om uit te dragen en kent ook geen eigen waarheid.”
Tot zover het citaat. Woensdag hebben we onze avondjes van zes, bij uitstek – als het goed is en daar vertrouw ik op – een omgeving waarin we veilig met elkaar kunnen communiceren over juist ook die onderwerpen die vragen om die delicate balans. Ik zal de voorbereidingen nu wellicht doorkruisen…..maar ik zou het wel mooi vinden om juist ook wat meer politieke of religieuze onderwerpen in verkennende zin aan te kaarten……. maar wie ben ik.