Ieder jaar met Pinksteren – maar dat weten jullie inmiddels – ben ik er even niet. Ik mag dan als teamcaptain van Roparunteam Lelystad samen met 23 fantastische teamleden deelnemen aan de Roparun. Ik heb er al een aantal malen over mogen vertellen. Dat is hartverwarmend. De binding is niet alleen dat o zo belangrijke doel – leven toevoegen aan dagen waar geen dagen meer aan het leven toegevoegd kunnen worden – maar ook de prestatie die gezamenlijk geleverd wordt.
We hebben meer dan 48 uur nauwelijks geslapen, het was kouder dan koud, maar de groep en de beleving was meer dan warm. Het was weer een geslaagde editie, met clubgenoot HaJe in de onvolprezen rol als ijskoude fietser, Rotarian (van Rotaryclub Dronten) Peter als onverwoestbare chauffeur en onze clubgenoot Elbert die zorgde dat we na 3 uitputtende dagen weer veilig thuiskwamen. Het is bijna vervreemdend, zo’n eigen wereldje voor 3 dagen. Eieren bakken met handschoenen aan, hartenjagen (omdat 3 kwartier te kort is om te slapen) met een kop thee !! om 03.00 in de nacht en een glas wijn na een shift een dag later om 05.00u. En veel prachtige verhalen, emoties en vriendschappen. En als je dan maandagavond moe en voldaan in je bed ploft – in een soort van ongevaarlijk en vrijwillig coma zonder dat daar een druppel alcohol voor nodig is – probeer je die wereld vast te houden.
De volgende morgen kom je er echter dat de die “andere”wereld gewoon doorgedraaid heeft. Voor die wereld was het gewoon pinksteren geweest. Mijn agenda gaf ze gelijk trouwens. En dan sta je meteen een bord te onthullen (live your dream…hoe toepasselijk), op een ondernemersplatform Larserpoort en eindig je de avond met een nieuwe burgemeester. Overigens, Ina Adema heeft wat mij betreft een profiel dat volgens mij prima past bij onze stad. Nou moet je er vooraf niet te veel over zeggen, want zeker een nieuwe burgemeester moet de kans krijgen haar eigen profiel in haar – straks – eigen stad vorm te geven. Mooi vond ik het om de reactie van een vriendin uit Zwolle te horen (want je gaat natuurlijk wel een beetje op zoek…): een doorpakker, toegankelijk eerst met bewoners parten en dan pas plannen maken en goed ook op ingewikkelde dossiers zoals vluchtelingen. Ik kijk er naar uit. maandag gaan we als College met Ina kennis maken.
Maar toch ondanks volle agenda dat ene zinnetje “Live your dream” in relatie met dat prachtige Roparunweekend blijft hangen. Want samen iets doen, het samen koud hebben, samen last hebben van slaapgebrek en samen het leven leven (in het volle besef dat daar voor velen door die vreselijke ziekte kanker eerder een einde aan komt dan iedereen wil) is een kernwaarde die we moeten koesteren. Ik leer dat steeds opnieuw van zo’n weekend. Maar ik denk ook dat dat een kernwaarde voor ons als Rotary-familie zou moeten zijn. Leef het leven. Want wie niet kan genieten….is niet te genieten.