Stel, het zijn de Flevopenningen en je krijgt 3 minuten om te vertellen hoe trots ik ben op Lelystad, op onze ondernemers, op de toonaangevend, innovatieve bedrijven die zich hier vorig jaar vestigden, op de ongeveer 100 woningen die er in 2015 bijkwamen en –vooral – welke kansen de komende jaren ons gaan bieden. Maar ja dat gaat helemaal niet in 3 minuten….. Dus heb ik geprobeerd mijn publiek gewoon mee te nemen in mijn dromen voor Lelystad. Dat leek me voor deze column ook wel wel eens aardig.
Dromen gaat over de toekomst, over “het grote onbekende”. Maar, geen toekomst zonder verleden. Het aardige van Lelystad is dat er eigenlijk altijd al gedroomd is. Ik neem u graag kort mee in die dromen van toen, om zo een bruggetje te slaan naar de dromen van nu.
Ik had bij die presentatie plaatjes, veel plaatjes. Die laat ik nog wel eens zien. Het zijn plaatjes waarin je ziet hoe Flevoland oorspronkelijk getekend was – zonder Almere en met Markerwaard – , plaatjes van geplande en gerealiseerde woonwijken, plaatjes van Dubai in het Markermeer of van ons eigen palmeiland die ver weg lijken, totdat je de plaatjes ziet van het project markerwadden, dat er wel gaan komen. Die plaatjes houden jullie tegoed.
Bij de planvorming van Lelystad werd rekening gehouden met de vestiging van zo’n half miljoen personen en voldoende woon- en werkruimte tot het jaar 2000. Er wonen nu 404.255 inwoners in Flevoland… Het voorspellen van de werkelijkheid blijft ingewikkeld.
Allemaal werk van planologen, van rekenmeesters. Een kille berekening van wat Nederland nodig had, en dus….. dat maken we. Maar toch, Henk Licher verhaalt dat prachtig in zijn boek “Een bewogen jeugd”. Lelystads historische oorsprong was een droom. Frederik van Eeden schreef in 1918, voorafgaand aan de uitvoering van het Zuiderzeeproject in weekblad de Amsterdammer een artikel met als boodschap, ontgin niet alleen nieuw land maar introduceer een vorm van “sociaal grondbezit” en sticht een nederzetting met een gemeenschapsideaal.
Een achterhaald ideaal ? In de H.J. Schoo lezing van 2015 zegt Ahmed Aboutaleb het als volgt: Nederland, neem je burgers en ondernemers serieus. Zij hebben de ideeën, zij moeten het gaan doen.
En dat is eigenlijk precies wat hier al jaren gebeurt. Ik ken weinig andere gemeenten waar:
- Zo’n groot draagvlak is voor het in ontwikkeling brengen van de luchthaven, omdat Inwoners het enorme belang inzien voor de werkgelegenheid
- Een werkbedrijf opgericht is waar inmiddels ondernemers actief met elkaar en met ons samen werken om ervoor te zorgen dat mensen met afstand tot de arbeidsmarkt weer een kans krijgen.
- Waar door rijk, (uw ministerie), provincie en gemeente onder aanvoering van de provincie – waarvoor dank – de landzijdige bereikbaarheid van de luchthaven al met de opening gerealiseerd zal zijn.
- En waar we het ontwerp van ons vernieuwde stadhuisplein over hebben gelaten aan de burgers, wat een prachtig plein op heeft geleverd.
Dat komt omdat we samenwerken, omdat we een gezamenlijke droom hebben. Onze droom ontstond eigenlijk in 1918. En precies 100 jaar later, in 2018, zal opnieuw een deel van die droom gerealiseerd worden. Een droom waarin Lelystad, zoals prof Tordoir in 2011 rapporteerde, haar multimodale schakelfunctie zal gaan waarmaken van de luchthaven Lelystad in combinatie met de “inland terminal” Flevokust. Zo kan Lelystad in de ogen van Tordoir een belangrijke rol vervullen in de ontwikkelingsstrategie voor wat hij noemt de Global Gateway. Tordoir schreef: Sleutels liggen bij de ontwikkeling van enerzijds een zakelijke en logistieke as tussen Schiphol en Airport Lelystad en anderzijds een as voor zwaarder transport tussen het Amsterdamse havengebied en het Flevokustterrein. Binnen de as kunnen zakencentra, dienstencentra en logistieke centra onderling worden verbonden en taken worden verdeeld waardoor ruimtelijke mogelijkheden optimaal worden benut. Vooralsnog heeft het traject Schiphol-Amsterdam-Almere nationale prioriteit. Lelystad profiteert net zo goed als Almere van de verbeterde verbinding Schiphol-Amsterdam-Almere.
Uiteraard doe ik nu heel veel ontwikkelingsaspecten tekort. Ik heb het nog niet gehad over de toeristische potentie met de Nieuwe Wildernis, de uitbreiding van Batavia Stad en de ontwikkeling van de kuststrook. Ik zou er nog vee langer over kunnen dromen. maar voordat iemand begint met het citeren van Marco Borsato of zo….Dromen zijn….onvervulde verlangens. En die gaan we in Lelystad komende jaren vervullen.